๐๐๘. วิชาพระจักรพรรดิกับภัยพิบัติทางธรรมชาติ (ตอนที่ ๓ : การครอบวิมานให้แก่ตนเอง)

เช้าวันนี้ฟ้าคลึ้มด้วยเงาเมฆ อากาศเย็นสบายๆ การได้ตื่นมารับแสงแดดอ่อนๆยามเช้าเช่นนี้ ทำให้ร่างกายและจิตใจแช่มชื่น ลุงผู้เฒ่านั่งถอนหญ้าที่สวนกล้วยเพลินๆ ทักทายบรรดาลูกๆว่านทั้งหลายที่ปลูกแทรกร่มเงากล้วย วันนี้หลานชายมาช่วยลุงแต่เช้า นั่งถอนหญ้าข้างๆอย่างเงียบๆ ลุงชราสังเกตเห็นหลานดูนิ่งสงบ จึงถามว่า คิดอะไรอยู่ในใจหรือ หลาน : ผมพยายามสวดมนต์บทพระมหาจักรพรรดิในใจอยู่น่ะครับ ลุง : ท่องได้แล้วหรือ? หลาน : ครับ ก่อนหน้านี้ผมพยายามท่องมาหลายวันแล้ว เมื่อคืนก็เลยพยามยามท่องจนจำได้แล้วครับ ลุง : แล้วตอ… อ่านต่อ คลิ๊กที่นี่

๐๐๗ วิชาพระจักรพรรดิกับภัยพิบัติทางธรรมชาติ (ตอนที่ ๒  การครอบวิมาน)

ผู้เฒ่าสังเกตเห็นคิ้วของหลานชายขมวดเล็กน้อย ความจริงถ้าไม่สังเกตหรือจับสัมผัสได้จะแทบจะไม่เห็นด้วยซ้ำ ท่านจึงทักไปว่า ลุง : สัมผัสแบบแผ่วเบานะ ที่สำคัญอย่าไปใช้ตาดู ให้ใช้ความรู้สึก ตาเราหลับไปแล้วเปล่าประโยชน์ที่จะมองเห็นหรือสัมผัสอะไรได้ผ่านดวงตา ถ้ารู้สึกว่าเกร็งไปให้ผ่อนคลายด้วยการจับอานาปานสติใหม่ วางอารมณ์ให้แช่มชื่น ให้มีปีติ มีความสุข แต่เป็นความสุขที่แผ่วเบา เปรียบดังปุยนุ่นที่เบาล่องลอยไปตามสายลม อารมณ์ประมาณนั้น…. ผู้เฒ่าทำการ “ฐาปนะ” จิตไปที่จิตของหลานชาย จึงทราบได้ว่ายังมีธุลี… อ่านต่อ คลิ๊กที่นี่

๐๐๖ วิชาพระจักรพรรดิกับภัยพิบัติทางธรรมชาติ (ตอนที่ ๑)

หลาน : ลุงครับเมื่อครู่นี้ มีเพื่อนๆไลน์มาหา แจ้งว่ามีแผ่นดินไหวในประเทศไทยโดยเฉพาะเขตทางตอนเหนือของประเทศครับ ส่งรูปมาให้ดูด้วย วัดและสถานที่สำคัญหลายแห่งเสียหายพอดูเลยครับ ลุง : อืม….ลุงเองก็คอยดูอยู่นานละ ถึงได้สละเวลาว่าง เวลาพักผ่อนมาทำสวนเศรษฐกิจพอเพียง และสวนว่าน-สมุนไพรแห่งนี้เอาไว้ เผื่อจะมีประโยชน์ในอนาคตน่ะ. กรุงเทพฯ-กำแพงเพชร มันไม่ได้ใกล้กันเลย….สู้กันด้วยหัวใจจริงๆ วันพรุ่งนี้อาจไม่มีสำหรับลุง เราจะประมาทในธรรมมิได้ ลุงจะเล่าให้ฟังเกี่ยวกับวิชาบุญฤทธิ์ที่เกี่ยวข้องกับกา… อ่านต่อ คลิ๊กที่นี่

๐๐๕ ไม่กล้าสวดมนต์บทพระมหาจักรพรรดิ เพราะกลัวผี (ตอนที่ ๓ ตอนจบ)

ลุง : แล้วเป็นอย่างไรบ้าง เมื่อวานที่ลุงเล่าเรื่องผีๆให้ฟัง พอจะคลายความกลัวผีได้บ้างหรือยัง หลาน : แหะๆ …ยังกลัวอยู่ครับลุง ลุง : ฮ่าๆๆๆ … ให้มันได้อย่างนี้สิ เหมือนลุงตอนเด็กๆ และหนุ่มๆเลย … ไม่ต้องรีบ มันต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไป พอฝึกไปเรื่อยๆพอเห็นจริง รู้ตามความเป็นจริง ความกลัวมันจะค่อยๆคลายตัว มันจะกลายเป็นความเมตตาสงสารไป เพราะจริงๆแล้วคนที่ตายแล้วนี่ถ้าไม่เข้าสู่แดนสุขคติภูมิ เขาจะลำบากมาก คนเราเวลาหิวยังหากินเองได้ ยังขอคนอื่นกินได้ ผี สัมภเวสี ที่ยังไม่มีที่ไปนี่ หิวก็ขอ… อ่านต่อ คลิ๊กที่นี่

๐๐๔ ไม่กล้าสวดมนต์บทพระมหาจักรพรรดิ เพราะกลัวผี (ตอนที่ ๒)

ได้ลิ้มมะม่วงอกร่องฉ่ำหวาน ค่อยมีเรี่ยวแรง ลุงชราจึงคุยกับหลานหนุ่มต่อ ลุง : การที่ ผี หรือเทวดา ซึ่งต่อไปลุงขอเรียกเขารวมๆว่า “โอปปาติกะ” นะ ด้วยเพราะท่านเหล่านี้ กำเนิดขึ้นจากการเคลื่อนจากกายมนุษย์ สู่ร่างอาทิสมานกาย ตามจิตของเขาในขณะนั้น แบบทันทีทันใดคือเกิดขึ้นทันที ดังนั้นหากตอนมีชีวิตอยู่ ถ้าจิตเขาเป็นเปรตเพราะประพฤติเยี่ยงเปรต ด้วยมีความโลภเป็นเจ้าเรือนครองใจ ตายไปก็ไปเป็นเปรต คนที่พระพฤติเยี่ยงพรหม คือมีพรหมวิหารธรรมในใจ หรือทรงซึ่งกำลังฌาน เมื่อจิตเคลื่อนออกจากกาย เขาก็ไปเป็นพรหม อย่างน… อ่านต่อ คลิ๊กที่นี่